Niedobór witaminy C jest bardzo powszechny wśród osób ciężko chorych i będących w stanie krytycznym. Przykładowo 40% pacjentów z sepsą charakteryzuje się niedoborem witaminy C. Czy zasadne jest wobec tego uzupełnianie tej witaminy za pomocą megadawek? Ostatnie badania donoszą, że istnieje wiele korzyści z suplementacji witaminą C, na przykład w kontekście układu krążenia, układu oddechowego, nerek, przewodu pokarmowego, nerwowego i układu krwiotwórczego.
Pozytywne wyniki badania retrospektywnego poparto później dwoma małymi próbami, w których podawanie wysokich dawek witaminy C dożylnie poprawiło wyniki kliniczne osób badanych. W kwietniu tego roku ukazał się pierwszy duży artykuł przeglądowy na ten temat. Wniosek? Nie wykazano niestety żadnych istotnych korzyści klinicznych po suplementacji wyższymi dawkami witaminy C. Jak podejrzewają badacze, wyniki te można przypisać m.in. osłabionemu mechanizmowi absorpcji tej witaminy przez organizm, który wcześniej cierpiał na niedobory. Z drugiej strony, wszelkie dotychczasowe badania nad megadawkami witaminy C wiązały się ze słabą metodologią i wyniki nie mogły być uznawane za wiążące. Choć na razie nic nie wskazuje na zasadność suplementacji megadawek witaminy C, to warto trzymać rękę na pulsie. Należy też pamiętać, że nawet sugerowane wartości RDA (zalecane dzienne spożycie) nie są optymalne. Wręcz to minimalne ilości witaminy, jakich powinniśmy dostarczać dla utrzymania podstawowych funkcji powiązanych z danym składnikiem odżywczym.
Źródło: Pascal L. Langlois, Fransois Lamontagne: Vitamin C for the critically ill: Is the evidence strong enough? Nutrition, Volume 60, 2019, pages 185-190.